In 1985 verdween de jonge Rotterdammer Maarten Visser in Chili. Aanvankelijk heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, incasseerde zijn familie het gegeven. Sindsdien leven ze met een open einde.
Al meer dan 25 jaar brengen Paulus en Loes Visser elke decembermaand in Chili door, in de hoop een spoor van hun verdwenen zoon te vinden. Nog steeds hangen ze pamfletten op met zijn signalement, bezoeken ze politie en ambassade. Nog steeds doen ze oproepen in de lokale media en spreken ze mensen aan, die wellicht meer weten over zijn verdwijning. En ieder jaar leggen ze bloemen op de vulkaan waar hij voor het laatst is gezien. De kans dat ze hem vinden wordt ieder jaar kleiner. Toch blijven ze gaan.
Voor de film Twee Levens, ging Fifi Visser met haar ouders mee.
“Twee Levens is een zoektocht. Niet naar mijn vermiste broer, maar naar de manier waarop mijn ouders het verdriet een plek hebben gegeven. Soms denk ik dat ze zichzelf in 1985 hebben achtergelaten. Ze zijn ogenschijnlijk goed in staat om met hun verdriet om te gaan, nuchter en flink. Maar ik weet ook dat die façade broos is. Ik wil weten wat de impact van Maartens verdwijning is geweest: op henzelf, op hun huwelijk. Ik wil weten of hun leven in 1985 inderdaad gestopt is en of ze nog verwachten het boek ooit dicht te kunnen doen.”
Twee Levens
film
in de pers
